بسم الله الرحمن الرحیم

سلام دوست من

امیدوارم که حالت خوب، جیبت پر و  دلت آرام به یاد خدا باشد!

چند روزی است که سینه ام سنگین از غمی و فکرم مشغول به دغدغه ای است.

چه؟

صبر داشته باش؛ مثل من که مدت هاست می بینم و می گویم و گاها مورد تمسخر قرار  می گیرم و بماند که یک به صد هم احتمال تاثیر نمی دهم. لکن وظیفه را  باید انجام داد.وظیفه ی برادری و دوستی حکم می کند که مشکلات و معایبمان را به هم متذکر شویم.

می خواهم از بحران عدم تمایل ما ملت ایران زمین  به مطالعه صحبت کنم و صد البته روی سخنم بیشتر با تو است؛ دانشجو!!!

چه شده که سال به سال سراغ کتاب و مطالعه نمی رویم؟ البته به جز زمانی که استاد از ما بخواهد یا ارائه داشته باشیم یا مثلا شب جلیل القدر امتحان باشد و یا خلاصه اتفاقی بیافتد. وگرنه مگر انسان در حالت عادی و به عنوان یک امر عادی لازم روزمره ی انسانی مطالعه  می کند؟

استادی می گفت نسل ما نسل ساندویچی است، با خودم گفتم بدتر از ساندویچی بودن این  است که خیال می کنیم این ساندویچی که ما می خوریم درست ترین و سالم ترین ساندویچ است.

لابد می پرسی ساندویچ چیست؟

همین مطالب سطحی و دم دستی و روزنامه ای که هر روز بارها و با هزاران مدل با آن روبه روییم.چقدر هم آسان! وایبر، واتس اپ، لاین، وی چت، فیس بوک، انواع و اقسام سایت  های خبرگزاری رسمی و غیر رسمی و سایت هایی با مطالبی به رنگ زرد و...

حالا این وسط نقش کتاب چیست؟ جایگاهش کجاست؟ خدا می داند.

اصلا من جای کتاب بودم از این مملکت با این ملتش رخت بر می بستم.

درد دارد دوست من، مگر من و تو چند سال جوانیم؟

چند سال در اوج عملکرد جسمی و ذهنی هستیم؟

چقدر فرصت داریم که تا جای ممکن خودمان را به اخلاق و عادات خوب عادت دهیم؟

خلاصه  کنم...

بجنب! بخوان! بدان!

از کم شروع کن، اما شروع کن و ادامه بده.

از همین حالا قصد کن کتابی را تهیه و مطالعه کنی؛ همین حالا!

کتاب سراغ نداری؟

من معرفی می کنم!

نمی خواهی هزینه کنی؟

از بسیج امانت بگیر، از دفتر نهاد خوابگاه بگیر، از کتابخانه دانشگاه بگیر!

حوصله ی تنها مطالعه کردن را نداری؟

دوستانت را جمع کن و با هم مطالعه  کنید!

چند و چون مطالعه ی دسته جمعی را إن شاءالله طی روز های آینده در همین پایگاه قرار می دهیم.

برای اینکه هم برایمان روشن تر شود و هم اهمیت موضوع را درک کنیم و هم درد دلمان معطر و پر بار شود.نظری می اندازیم بر کلام ائمه ی اطهار سلام الله علیهم و بزرگان:

پیامبر اکرم (ص): اطاعت از فرمان الهی و پرستش ذات اقدس او بر اثر علم است ، خیر دنیا و آخرت در پرتو علم بدست می‎آید، و شرّ دنیا و آخرت از جهل و نادانی دامن‎ گیر انسان می‎شود (بحار، جلد 1، ص 64).

رسول اکرم (ص): صبح کن و روزت را بگذران که یا عالم باشی یا علم‎آموز، بپرهیز از اینکه عمرت در لذائذ غفلت‎ زا و کامجوئی‎ های زیان ‎بخش سپری گردد (مشکوه الانوار ،ص133).

حضرت علی (ع): در خردسالی علم بیاموزید تا در بزرگسالی به برتری و سیادت نائل آیید (شرح بن ابی الحدید 20، کلمه‎ی 98 ، ص 267).

حضرت علی (ع): کسی که با کتاب‎ها خود را آرامش دهد؛ هیچ آرامشی را از دست ندهد.

حضرت علی (ع): بر تو باد از کتاب ها، فرا گرفتن آن چه در آن هاست.

حضرت علی (ع): کتاب غذای روح است.

حضرت علی (ع): کتاب، بستان‎های عالمان و دانشمندان است.

حضرت علی (ع): کتاب، بهترین گوینده و سخن ران است.

حضرت علی (ع): کتاب، بیانگر انگیزه‎های درونی انسان است.

امام خامنه ای (حفظه الله): ملت ما مطالعه کردن را اصلاً جزو کارهای بشری نمی‌دانند! مثل خوراک و ورزش و دیگر چیزهایی که جزو کارهای معمول انسان است، مطالعه اصلاً جزو این چیزها نیست! آدم باید عنوان دیگری داشته باشد- یا باید شب امتحانش باشد؛ یا باید معلم در مدرسه از آدم بخواهد؛ یا باید یک دانشمند باشد؛ یا باید بخواهد در جایی سخنرانی کند- تا موجب شود که مطالعه کند! این چه‌قدر خسارت است!؟ واقعاً خدا می‌داند من وقتی یادم می‌آید- و این چیزی است که تقریباً هیچ‌وقت از یادم نمی‌رود- که مردم ما مطالعه کردن را بلد نیستند، به قلب من فشار می‌آید! از این بابت، ما چقدر داریم هر ساعت خسارت می‌بینیم!؟ واقعاً این به عهده‌ی چه کسی است؟ در حال حاضر این‌طور است که بنده یا یک نفر مثل بنده، سالی یک‌بار به نمایشگاه کتاب برود و یک کلمه راجع به مطالعه بگوید؛ آن‌هم به شرطی که دست یک گزارشگر خاص نیفتد؛ این‌که نمی‌شود!

مونتسکیو: من هیچ غمی نداشتم که خواندن یک صفحه کتاب از بین نبرده باشد. کتاب، عمر دوباره است. در دنیا لذتی که با لذت مطالعه برابری کند، نیست.

دکارت: مطالعه یگانه طریق آشنایی و گفتگو با بزرگان است.

ویکتور هوگو: خوشبخت کسی است که به یکی از این دو چیز دسترسی دارد: کتاب های خوب یا دوستانی که اهل کتاب باشند.